Her gece , zihnimden başka herhangi bir şeyin sesini duyabilmek için "play" tuşuna basıyorum.
Her gece, yarının daha güzel olması umuduyla yatıyorum.
Her sabah, yatağım içinden çıkamamam için bir önceki sabahtan daha sıcak oluyor.
Her sabah, beni uyandırmak için çırpınan tüm sesleri "10 dk sonra" ya erteliyorum.
Her sabah, dolabımın karşısına geçip o günkü ruh halime göre kıyafet seçmeye çalışırken kendimi "altı şişhane üstü tophane" halde buluyorum.
Bacaklarım şenlik bildirileri dağıtırken, göğüs kafesim melankoliden sıkışıyor.
Her yarına umut besliyorum
Her yarını seviyorum
Her yarın..hep hep hep.
Peki her yarın bir öncekinden daha da gerzekleşirken, söyler misiniz ben nasıl huzur bulayım?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Tedavisi bulunursa ben de aynısından istiyorum !