Ulan blog...
Aylardır yanlış twitter adresi gösteriyormuşsun kim bilir kimleri zan altında bıraktık :D
Ne kadar çok var ya bu isimden !
The soul remains unawakened.
The more I read, my mind creates unbelievable connections.
The feeling then..
that little spark inside me.
That little shiny moment of enlightment.
What if we awaken our souls?
I cannot imagine the power we'd hold.
kış mevsimini yaz mevsiminden daha çok seven insan
Bu entry nedir yahu? Melankoliklikle alakası yok bir kere! Bakınız yazın soyunsanız dahi derinizi çıkaramayacağınız için hep bunalırsınız. Klima yoksa sıçtınız. Güneş gözünüze girer tepeniz ısınır, terlersiniz. Üstelik herkes sizin gibi terlemez, herkes deodorant sevmez. Çöpler kokar. Yazın da çalışıyorsanız allah belanızı zaten vermiştir. Dönercide ustaysanız el fatiha. Toplu taşıma araçlarında nefes alınmaz, poponuz oturduğunuz yere yapışır, pantolonunuz kırışır. Akıl fikir hep denizde kumda olur, akıl fikir hep huzursuzlanır, çocuk gibi mızmızlanır. Ev ekonomisine olan zararları zaten anlatmakla bitmez. (Klima, vantilatör, perde, panjur, jaluzi, sürekli duşa girip israf etmek, paso terleyip haftada 5 kez çamaşır yıkamak vb.)
Öte yandan kışa bakalım; üşüyorsanız giyinirsiniz, daha çok üşüyorsanız daha sıkı giyinirsiniz. (Bi zahmet.) Deriniz size fazla gelmez, aksine onu daha çok seversiniz. Yağmur yağar ortalık temizlenir, mis kokar. Ayağının çirkinliğine bakmadan iplik gibi terliklerle gezen insanlar görmek zorunda kalmayız. Birkenstocklar rafa kaldırılır.( Çok önemli nokta. Ugg'ların modası zaten geçti.) Bağrı kasığına kadar açık yağızlar, koltuk altları Adem&Havva'dan miras kızlar görmek durumunda olmayız. İnsanlar "Yaz olmuş dışarı çıkmamız, gezmemiz lazım!" psikolojisine girip her tarafı karınca yuvasına çevirmezler. İnsan gibi evlerinde oturur kahvelerini çaylarını içerler, işlerine güçlerine bakarlar. Güneş gözümüze girmez (bu en önemlisi). Ortalığı aydınlatır, gösteriş yapmaz. Hele İzmir! İzmir'in kışından korkan Erzincan'a falan gitmesin mesela, zorlayan yok; geberiverir. İzmir'in kışı mis gibidir @1 de dendiği üzre. Daha ne diyeyim?
Hem bana söyler misiniz hangi insan evladı uzun kollunun kollarını ellerine kadar çekmeyi sevmez ? Sevmeyenin ben tıynetine sıçim.
You can see it in her eyes.
Pasted smile, nervous laugh,
a tangled web of truth and lies.
Her once concieded thoughts wander through life and death and wander through regrets past time,
those guys who caught her breath her heart
once made of gold and glass, has now transformed to stone. The once bright and sparkling eyes
replaced with ones unknown
she feels depressed and without love for those who’d loved had left
her smile now gone missing
had been taken by their theft.
distant accquaintances replace
the boy no longer there
friends no longer listen and don’t pretend to care.
She’s a mess of gorgeous chaos.
You can see it in her eyes.
Pasted smile, nervous laugh.
a tangled web of truth and lies.
She strives to find an answer
for the longings gone ignored.
but not enough to wish
for the guy she once adored.
her once contagious laughter now scoffed bitter and cold
her once outrageous humor
no longer stands so bold.
she can’t help but keep wondering why she’ll never make the cut
she can’t help but keep wondering what doors remain un-shut
He’ll never know how much she cares or what he made her feel
She’ll never know how he faked it all
and none of it was real.
She’s a mess of gorgeous chaos.
You can see it in her eyes.
Pasted smile, nervous laugh,
a tangled web of truth and lies.
- Copyright to CrystalAnne Haws, 2008.
My skin, is your peace.
My heartbeat is your freedom.
What you need is not my love, not my passion, not my words.
What you need is my breathe upon your hair, my touch on your shoulders, my mercy passing through your sins.
You are not made to love me,
Just to be with me.
Buraya tıklayın, bunu okuyun ve anlayın, sindirin, farkına varın. Bu ben gibi, benim gibi, bir de benden içeri.
~Doodlez of Evil: ~ Git..: Evet, odunun tekiyim ben. Evet, inatçıyım, evet, bencilim, evet, patavatsızım. Evet, aşık gibi bakmıyorum sana. Söylediklerini hatırlamıyoru...
Geçmeyecek.
Onlarla mı onlarsız mı daha iyi, bilmiyorum. Ama tek bildiğim, geçmediği ve bir yerlerde hep var olacağı için yeniden ayağa kalkabildiğin. Kendine "Nereden buldum bu gücü ?" diye sorduğun andaki cevap belki de o kalmış olanlar.
Kalıntılardan kurtulmalı mı yoksa onları sevip onların kazandırdıklarıyla devam mı etmeli ?
Sadece kazandırdıklarını alıp gerisini bırakabilmek istesen, o gücü nereden bulacaksın peki? Yine o geçmeyenlerden mi?
Bu bir paradoks mu ki evlat? Bi düşün, düşünürken bunu dinle :
"Can't you understand ?!
If I could, I would tear the time and bring him back..If I could, I would sacrifice everything to see those eyes shining again!
I died beneath that moon... stains of his life shed through my fingers. I... I couldn't hold his life besides mine.. If there was a way... I would run it until there's no breath of mine left.. He's gone Andrea..I've overcome death...but this pain.. beyond everything. It is attacking my veins.. my mind... my hands...All the power I have, is now NOTHING ! Nothing but a puny light of a fading soul !
I wish I was dead million times more...Instead..."