until an owl crashes my window

Ben insanları kaybetmeyi sevmem.
Kimse sevmez belki ama ben gerçekten sevmem.İçim çıkana kadar kavga ettiğim adamı bile yine de koyarım bir köşeye durur.

Hayatımda bir şeyleri çok kolay ve hızlı değiştiremediğimden, insanları da değiştiremem.Hani "Madem bunaldın, ortam değiştir." diyorsunuz ya, ben ona gelemem.Gelirim de öle zınk diye gelemem.Boğa burcuyum çünkülüm, buna da bağlıyorum.Sabit'im,Toprak'ım, boynuzlarım var.

İşte bu yüzden hiç kimse benden gitmesin istiyorum.Manyağın önde gideni, ender rastlanan bir deliyim.Öyle ilgi manyağı bir insan da değilim halbuki (mi?), nedir benim bu ısrarım bilemedim.

Ne demiş Atiye, "Üzeni yolla, isterse dönsün sonra, salla!".Bu şarkıyı dinlemek bana inanılmaz keyif veriyor çünkü beni üzene haddinden fazla tevazu gösteriyorum, Atiye göstermiyor! Gereksiz yere bünyeyi yoruyorum, zihni çökertiyorum.

Ben ki kendimi zeki gören bir insanımdır, şu aklı bi türlü bu yönde kullanamıyorum.'Ya üzülürse? Ya kalbini kırarsam? ' Kırılırsa kırılsın hacı, biz parçalandık da toplayanımız oldu mu allaseeen?! (jilet getirin)

Huzursuzluktan nefret ederim, hepimiz ederiz ama ben var ya ben; huzursuzluğa hiç gelemem.Hırçınlaşır çirkefleşirim.Mutlaka bir şeylere atarlanırım.Çok can sıkıcı bir durumdur.Sonra her iletişimimde negatiflik başlar, aneyle babeyle,sevgiliyle kavga ederim.Dünyayı gözüm görmez bu kısacık zaman dilimi içersinde.Ama parlarım ve sönerim.

İşte beni üzenlere de böyle parlıyorum şiddetli bir şekilde sonra sönüyorum.Bazen parladığıma, bazen söndüğüme üzülüyorum.Neticede yine üzülüyorum.Yok len, artık kendimi zeki görmüyorum.Bu bendeki tam bir totoşluk!

Gecenin şu saatinde, kendi kendime sinirlendim gene.Şimdi, çoğu şey yolunda gidiyor, bazı şey veya şeyler gitmiyor.O bazı şeyler düzelmediği sürece bana rahat yok.Bu döngü zaten hayatın ta kendisi değil mi?Evet.O zaman bana hiç rahat yok?! (Panik!)

Bu içimdeki keder, sıkıntı, bu depresif halim olduğu gibi parmaklarıma dökülüyor; dımdızlak yazıyorum yine.Düşünmeden yazmayı seviyorum çünkü düşünmüyorum.Yalnız aklıma takılan bir şey var ki, o da şu an yağmur yağmıyor ve ben yağmursuz yağmursuz depresifleştim.

Sanırım bu seferki depresyonumun amacı insanlara haketmedikleri değeri vermemeyi kendime öğretmek.Atiye'nin şarkısını örnek almak biraz.İstediğim bu evet, üzeni yollayıp sallamak istiyorum.

Hadi hayırlısı.