until an owl crashes my window

Benim jin-shei-bao'm olmaya çok yakındı.

Hatta belki de öyleydi.

Bir yemin gerektirmeden kızkardeşiydi kalbimin.

Yıldızlarla bağlıydı bana,bir gün,bir ay ve bir tanrıçayla..

Gülüşlerimiz aynı anda patlar,aynı anda dökülürdü gözyaşlarımız.

Hiçbir şeyin durduramayacağı bir güç var sanırdık ellerimizde...

O ise gitmeyi tercih etti,yüz çevirmeyi,hiç tanımamış olmayı tercih etti.

Bense şu an farkediyorum ki,o benim kalbimin bahçelerinde solmuş en özel çiçek.

Hala sabahlarımız aynı.

Hala aynı yıldızın kızlarıyız.

Hala yaşantılarımız birbiri içinde eriyor.

Her şey bu kadar aynıyken..

Nasıl? Nasıl?..

Bizden,kızıl rüzgarlarımızdan,dünyamızın içtenliğinden vazgeçtiği için,

Onu asla ama asla affetmeyeceğim...

Bu iki kardeş ruh,

Artık birbirini tanımıyor.