Are my lips still red ?



Son zamanlarda çok fazla keşke dedim. Daha doğrusu 19'umu terkettiğim andan itibaren keşke demeye başladım. Halbuki şu hayatı yaşarken birincil amacım mümkün olduğunca az keşke diyebilmekti. Mümkünü bu mu o zaman, anca bu kadar mı oluyor diye merak etmiyor değilim...


Her şeyin tepetaklak olduğu günler süresince "...","peki","tamam" şeklinde bir mesaj, bana atılmış bir mail, bir sitem, bir baştan savma, adı konulamayan bir sessizliği her gördüğümde oturup düşündüm. Tamam itiraf ediyorum sadece düşünmekle kalmadım..

Şimdi yine düşünüyorum, acaba yine bir dönüm noktasına, yine bundan sonraki Gaen'e kalıcı bir faça daha atacağımız bir ana mı geldik?

Midemdeki yumruk sayısı bir de değil bu sefer, üstüne solda ince bir sızı, ruhta deşilmeye çalışılan bir yara, alında kırışıklıklar da var.

Hiç sevmedim ben bu ikileri; daha şimdiden kırdı kalbimi 20'li yaşlarım...

Keşke hep 19 kalsaydım.


0 yorum: