until an owl crashes my window

Aslında söylemek istediğim bir çok şey var ama söyleyemiyorum.Etrafımdaki küçüklü büyüklü çemberlerden bildiğin korkuyorum.Senden korkuyorum.Sen de korkuyorsun ben de korkuyorum kimseye söyleyemiyoruz.Güya ikimiz de çok cesuruz.Bana kalsa ben yay kılıç çayırlarda milleti kovalayacağım.Sana kalsa sen dünyayı umursamadan istediğini yapacaksın.

Ne sen ne de ben o kadar güçlüyüz.

Bir yığın düşüncenin arasından hep bir tanesi geliyor gözlerimin önüne.Önceliğim o olmadığı halde,bana hiç bir şey kazandırmadığı halde düşünüp duruyorum.Koca bir günü bile buna harcıyorum zaman zaman.Oturup çizim yap ne bileyim kitap oku,projelerine odaklan..Bir sürü işim var ama ben yine de kendime hakim olamıyorum.

Her zaman olduğu gibi mutlu geçen bir günü sızlanmalarla bitiriyorum.Hadi bir gün güzelce uyudum,mutlu mutlu gülümsedim uykumda;sabah her şey bozulmak zorunda mı?Ben her şeyin farkına varıp yine düşünmeye başlamak zorunda mıyım?

Ve o kadar şeyden sonra, sen gitmek zorunda mısın?