until an owl crashes my window

Yoo,ben uğraşmıyorum.Hayatı anlamaya çalışmıyorum.Ha bazen arada çırpındığımı görenler de yok değil.E herkes önceleri biraz çırpınmaz mı canım?Hani anlayınca müstakbel kaba etlerimiz göğe erecek sanılır,dünyevi her şeyden uzaklaşıldığını falan düşünürüz...

Yalandır,uydurmadır,üfürükçülüktür,iftiradır falan fişmekan.

Bir kere...Otur düşün,dön,zıpla,ağla,gözünü kapat bi yere kadar.Sonrasında bi halt edemezsin.Bazen bir şeylere ulaşabilenler oluyor tabi."Ahandaaaaaa çaktıım!!" diyerekten mutlu oluyorlar haspalar.Mutluluk iyidir,olabiliyorsan ne ala.Ancak,halbusem kii çaktıkları yalnızca kendi benliklerinin bir kısmı,biliyorlar,bilmemezliğe vuruyorlar.E hepimiz hayatın bir parçası olduğumuza göre bu çakış bir yerdeeeüüü....? Ne ?

-Kendinle çelişmek üzeresin tatlım.

Eeee neyse geçelim.Ne de olsa insan kendini bir yere kadar anlayabilir ve deeeeüüü.....? Ne var?

-Uzatma.

Aman be zaten şevk bırakmadın...